In september 2001, toen ik nog video's
en dvd's verhuurde in een Amsterdamse videotheek, noemde ik The Fast and the Furious
de 'verrassing van de maand'. Bij toeval was ik tegen de film aangelopen. Ik
ging naar Pathé Arena voor Swordfish, maar wilde
na afloop eigenlijk nóg wel een film zien. Gelukkig kon je in die tijd nog
ongezien een andere zaal in sluipen. Als je eenmaal voorbij de controleur bij
de centrale ingang was, had je bij wijze van spreken de hele dag alle zalen tot
je beschikking.
Zonder voorkennis en zonder kaartje ben ik de film dus gaan kijken. Vooral dat eerste kan ik iedereen aanraden. Als je niet weet wat je te wachten staat, valt het meestal mee is mijn ervaring. Voor The Fast and the Furious gold dat in ieder geval sterk. Ik zag heus wel dat de kwaliteit niet altijd even hoog was, maar de film had een opmerkelijke aantrekkingskracht op mij: veel actie, een hoog tempo, pompende motoren, ronkende muziek, stoere gasten, sexy meiden en een leuk, eenvoudig verhaaltje zonder poespas. Een onvervalste 'guilty pleasure' dus: je hoort hem slecht te vinden, maar je vindt hem heerlijk.
Kende ik Paul Walker? Amper. Ik had hem gezien in The Skulls, een rommelige thriller over een geheim studentengenootschap, maar ik betwijfel of ik hem toen in mijn geheugen heb opgeslagen. Ik moet zelfs bekennen dat ik nu pas een connectie tussen The Skulls en The Fast and the Furious ontdek: beide zijn geregisseerd door Rob Cohen. Hoe dan ook, in The Fast and the Furious vond ik Walker een sympathieke verschijning met wie ik me beter kon identificeren dan Vin Diesel. Ik behoorde tot team O'Conner om het zo maar te zeggen.
Twee jaar later, ik was inmiddels hoofdredacteur van de filmnieuwsbrief Biosmail, bereikte ik een nieuwe mijlpaal als filmverslaggever: in het kader van de release van 2 Fast 2 Furious mocht ik Paul Walker interviewen! Stijf van de zenuwen heb ik hem in The Grand in Amsterdam de hand geschud, me mompelend voorgesteld en hem enkele niet bijster originele vragen gesteld. Ik heb hem ruim twintig minuten gesproken, wat overigens geheel zijn verdienste was, want hij bleek een prater te zijn. Hij antwoordde open en eerlijk, zoals je van een nieuwe ster, negenentwintig jaar destijds, nog hoopt te verwachten. De vriendelijke acteur slenterde op zijn gemakje rond door de hotelkamer, had het naar zijn zin (of acteerde dat voortreffelijk) en zorgde voor een prettig en - uiteindelijk - ontspannen gesprek.
2 Fast 2 Furious was niet het vervolg waar ik op gehoopt had, verre van dat, maar doordat het eerste deel me zo verrast had en doordat Paul Walker de eerste Hollywoodster was die ik persoonlijk ontmoette, heb ik altijd een zwak voor de Fast and the Furious-reeks gehouden. Ik heb nooit kunnen voorspellen dat er zoveel delen zouden volgen - wie wel? - maar ik heb er altijd reikhalzend naar uitgekeken. Weliswaar om persoonlijke, weinig journalistieke redenen, maar ik ben ook maar een mens.
Net als Paul Walker, zo drong vanochtend keihard tot me door. Omgekomen bij een auto-ongeluk, hoe kan het ook anders? Een dood waar hij als racegek waarschijnlijk voor zou hebben getekend, maar dan niet op deze onheroïsche manier, als bijrijder nota bene. En al helemaal niet zo vroeg, als vader van een tienerdochter en als acteur die nog volop in zijn carrière stond. Het raakt me altijd als een bekende filmster plotseling overlijdt, maar de dood van Paul Walker gaat me extra aan het hart.
Zonder voorkennis en zonder kaartje ben ik de film dus gaan kijken. Vooral dat eerste kan ik iedereen aanraden. Als je niet weet wat je te wachten staat, valt het meestal mee is mijn ervaring. Voor The Fast and the Furious gold dat in ieder geval sterk. Ik zag heus wel dat de kwaliteit niet altijd even hoog was, maar de film had een opmerkelijke aantrekkingskracht op mij: veel actie, een hoog tempo, pompende motoren, ronkende muziek, stoere gasten, sexy meiden en een leuk, eenvoudig verhaaltje zonder poespas. Een onvervalste 'guilty pleasure' dus: je hoort hem slecht te vinden, maar je vindt hem heerlijk.
Kende ik Paul Walker? Amper. Ik had hem gezien in The Skulls, een rommelige thriller over een geheim studentengenootschap, maar ik betwijfel of ik hem toen in mijn geheugen heb opgeslagen. Ik moet zelfs bekennen dat ik nu pas een connectie tussen The Skulls en The Fast and the Furious ontdek: beide zijn geregisseerd door Rob Cohen. Hoe dan ook, in The Fast and the Furious vond ik Walker een sympathieke verschijning met wie ik me beter kon identificeren dan Vin Diesel. Ik behoorde tot team O'Conner om het zo maar te zeggen.
Twee jaar later, ik was inmiddels hoofdredacteur van de filmnieuwsbrief Biosmail, bereikte ik een nieuwe mijlpaal als filmverslaggever: in het kader van de release van 2 Fast 2 Furious mocht ik Paul Walker interviewen! Stijf van de zenuwen heb ik hem in The Grand in Amsterdam de hand geschud, me mompelend voorgesteld en hem enkele niet bijster originele vragen gesteld. Ik heb hem ruim twintig minuten gesproken, wat overigens geheel zijn verdienste was, want hij bleek een prater te zijn. Hij antwoordde open en eerlijk, zoals je van een nieuwe ster, negenentwintig jaar destijds, nog hoopt te verwachten. De vriendelijke acteur slenterde op zijn gemakje rond door de hotelkamer, had het naar zijn zin (of acteerde dat voortreffelijk) en zorgde voor een prettig en - uiteindelijk - ontspannen gesprek.
2 Fast 2 Furious was niet het vervolg waar ik op gehoopt had, verre van dat, maar doordat het eerste deel me zo verrast had en doordat Paul Walker de eerste Hollywoodster was die ik persoonlijk ontmoette, heb ik altijd een zwak voor de Fast and the Furious-reeks gehouden. Ik heb nooit kunnen voorspellen dat er zoveel delen zouden volgen - wie wel? - maar ik heb er altijd reikhalzend naar uitgekeken. Weliswaar om persoonlijke, weinig journalistieke redenen, maar ik ben ook maar een mens.
Net als Paul Walker, zo drong vanochtend keihard tot me door. Omgekomen bij een auto-ongeluk, hoe kan het ook anders? Een dood waar hij als racegek waarschijnlijk voor zou hebben getekend, maar dan niet op deze onheroïsche manier, als bijrijder nota bene. En al helemaal niet zo vroeg, als vader van een tienerdochter en als acteur die nog volop in zijn carrière stond. Het raakt me altijd als een bekende filmster plotseling overlijdt, maar de dood van Paul Walker gaat me extra aan het hart.
Remko
Mewe
Hoofdredacteur FilmTotaal
Hoofdredacteur FilmTotaal
Geen opmerkingen:
Een reactie posten